سلام ، حال همه ما خوب است ،
ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور ،
که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند  . 

با این همه عمری اگر باقی بود ، طوری از کنار زندگی می گذرم
که نه زانوی آهوی بی جفت بلرزد نه این دل ناماندگار بی درمان ! 

تا یادم نرفته است بنویسم ،  

حوالی خوابهای ما سال پربارانی بود . 

می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه بازنیامدن است
اما تو لااقل ، حتی هر وهله ، گاهی ، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا ، شبیه شمایل شقایق نیست ! 

راستی خبرت بدهم ؛ خواب دیده ام خانه ای خریده ام
بی پرده ،  

بی پنجره ،  

بی در ،  

بی دیوار . . . هی بخند ! 

بی پرده بگویمت ، چیزی نمانده است ، من چهل ساله خواهم شد.

فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سپید ، از فراز کوچه ما می گذرد
باد بوی نامه های کسان من می دهد
یادت می آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری ! ؟
نه ریرا جان ! 

نامه ام باید کوتاه باشد ،  

ساده باشد ،  

بی حرفی از ابهام و آینه ،
از نو برایت می نویسم
حال همه ما خوب است
امـــــا تـــــو بــــــاور مــــــکـــن ! ! !